Het was april van dit jaar. Ik constateerde dat ik een aantal zaken in mijn leven wou veranderen, geen grootse dingen, maar wel dingen die er in mijn beleving toededen. Ik realiseerde me dat die veranderingen er enkel zouden komen, indien ik een methode vond om de vertaalslag te maken van idee naar actie.
Een voornemen was om de boeken die ik kocht ook te lezen. Ik weet al lang dat boeken kopen en boeken lezen in mijn geval twee verschillende hobby’s zijn. Zelfs heel erg uitkijken naar het lezen van een verhaal van één van mijn geliefde auteurs, betekent nog niet dat ik ook daadwerkelijk tot het lezen ervan kom.
Ten tweede wou ik het leven vaker, dieper en bewuster vieren. Ook dit is bij een eerste beschouwing een makkelijke klus, maar toch stel ik vast dat de tijd me soms inhaalt en ik de viering van iets uitstel en er later niet altijd meer aan toekom.
Vervolgens had ik een derde voornemen om méér zaken uit te besteden. In eerste instantie dacht ik dan aan dingen uit de zakelijke sfeer, maar eigenlijk geldt dit voornemen evengoed voor mijn privéleven.
Tot slot een vierde voornemen om nieuwe mensen die in mijn leven komen ook te zien als potentiële nieuwe vrienden in plaats van kennissen of toevallige ontmoetingen.
Tweede kwartaal van 2021. De voornemens realiseren, dus.
Het effectief lezen van de boeken die ik kocht, lukt steeds beter. Daartoe plan ik in mijn agenda per week minimaal driemaal 30 minuten in om literatuur of werkboeken te lezen. Tevens maak ik er een sport van om op verschillende momenten van de dag te lezen. Dat kan dus evengoed voor het begin van mijn werkdag zijn. Ik neem er dan ook een koffietje of een glas water bij, zodat de setting compleet is. Ik geniet van de verhalen en mijn boekenkast bevat steeds minder ongelezen boeken.
Wat dat me biedt? Ik kan zalig genieten van de gebruikte taal in boeken en van de verrassende verhaallijn. Even de notie van tijd en ruimte verliezen en me verwonderen over de personages doet me goed en voedt me enorm.
Het leven voluit vieren vraagt vooral organisatie, daadkracht, en de zin om de inspanningen te leveren die daarvoor nodig zijn. Het feestje, het etentje, of het uitje zelf, ja, dat ik altijd heel fijn. Het plannen, organiseren, de nodige voorbereidingen treffen en tijdig de mensen uitnodigen, vraagt evenwel tijd en aandacht en vereist dat ik dingen vastleg, uitzoek en reserveer. De werkstroom waarin ik zit, staat dat soms in de weg. Ik kom ook uit een gezin waar verjaardagen niet echt werden gevierd en waar zelden feestjes of etentjes op poten werden gezet. Dat ik dat wel doe, vind ik een prestatie van mezelf en ik heb leren genieten van het proces, en niet enkel van het event de dag zelf. Door de coronamaatregelen heb ik die feestjes wat verder op de tijdlijn gezet, maar er ligt eentje vast voor eind juni, en dat voelt super goed. Ik geniet van het proces, van het uitdenken, en heb dus voorpret.
Meer zaken uitbesteden blijft een moeilijker te realiseren voornemen. Ik ben wel een lijstje aan het maken van zaken die ik wil zien ontstaan. Dan rest me nog het uitzoeken en het vastleggen van afspraken. Hier is echt nog wat werk aan de winkel voor mij. Wat wil ik precies uitbesteden? Hoeveel wil ik eraan uitgeven? Hoe moet die hulp eruitzien? Welk deel doe ik nog wel zelf? Ik vraag me af hoe anderen daar beslissingen in nemen. Waarom doe je het ene best zelf, en het andere niet? Wat besteed je best uit en wat pak je zelf onder handen, zodat het enkel tijd kost en er geen factuur op volgt? Sommigen mensen in mijn omgeving hebben dit netjes op een rijtje. Misschien een goed idee om daar eens een rondvraag over te doen.
Mensen ontmoeten waardoor vriendschappen ontstaan. Sinds midden februari bezoek ik regelmatig ‘rooms’ op Clubhouse. Ik zorg voor een evenwicht tussen de meer informatieve rooms en de rooms waar er gewoon gezellig gekletst wordt met een eerder vast groepje van mensen. ‘Vast’ in de betekenis dat het over mensen gaat die regelmatig wat mee komen luisteren en zelf deelnemen aan de gesprekken. Het zijn momenten die mij lichtheid brengen en het betekent voor mij ook aandacht geven aan en aandacht krijgen van mensen. Ik heb me voorgenomen om een aantal van deze mensen ook live te ontmoeten, ook al moet ik daarvoor een eind rijden.
Dus voilà, zover sta ik met het waarmaken van mijn voornemens.
Méér lichtheid. 2021, het jaar van de hoop, schreef ik in mijn vorige blog. Het ziet ernaar uit dat deze hoop ook waarheid wordt. Dit maakt me ontzettend blij. Ik voel meer lichtheid en een fragiele flow, soms tot in de toppen van mijn tenen.
Maakte jij ook voornemens? En maak je ze ook waar? Wat biedt dit jou uiteindelijk? Ik hoor of lees het graag.
Gent – juni 2021.
