Ik leek een perfect gelukkige vrouw met een gezin, hobby’s en een eigen zaak die ik samen met mijn man Yves run. De laatste jaren voelde ik wel een zekere afstand tussen ons groeien, maar dat leek me – na al die jaren samen – niet eens zo raar. Op een dag vertelde Yves dat hij een appartement had en even apart wou gaan wonen.
Ik was kwaad, teleurgesteld, verdrietig… En lange tijd gebeurde er niets. We woonden apart, Yves kwam op bezoek bij de kinderen en verdween weer. We hadden geen nieuwe partners en praatten nog steeds over de toekomst, al werden grote beslissingen wel uitgesteld. Gelukkig kwam ik bij Catherine en haar Enneagram opleiding terecht. Plots vielen mijn oogkleppen af en kon ik de wereld even door de bril van mijn man zien.
Nadat ook Yves de groepsopleiding volgde, namen we nog een aantal individuele sessies bij Catherine. We leerden dat ik door mijn dominante zelfbehoudende instinct aan bepaalde materiële dingen belang hecht. Yves heeft dat instinct minder ontwikkeld en hecht er dan ook minder waarde aan. Ik heb onder andere nood aan gezond eten, aan mooi versierde borden, aan een laatste maaltijd rond 18 u… Die kilootjes, weet u wel…. Maar Yves’ dominante instinct is het 1-op-1 instinct, wat betekent dat hij na zijn werkdag graag even met iemand over de dag uitwisselt. En zijn werkdag eindigt pas rond 19u…
Stap voor stap gingen we met deze lessen, deze gebruikshandleidingen van elkaar aan de slag. We begrijpen dat de ander zich niet 100% kan wegcijferen maar doen elkaar een plezier wanneer het kan. Zo zal ik even bij Yves gaan zitten wanneer hij eet en krijg ik dan een compliment over mijn bordschikking. Weet je, het is leuk om vanuit elkaars mogelijkheden te starten en niet vanuit onze beperkingen.
Catherine zou dat integratie noemen, denk ik. Hoe het ook heet, het resultaat dat ik en mijn man opnieuw samen wonen en ook in de zaak beter samenwerken. De inzichten van het Enneagram en de begeleiding van Catherine kan ik dan ook iedereen aanbevelen.
Halfweg de 40, samenwerkend en levenspartners